Ağlamasını duyuyorum. Saat sabahın neredeyse beşi. Bitkin bedenimi artık kaldıramayacağıma inandığımdan yattığım yerden pışpış sesleri çıkararak tekrar uyutmaya çalışıyorum. Her pışpışla sesi azalıyor ve kısa bir süre sonra derinden nefes alış verişi geliyor kulağıma. Kırk beş dakika daha uyayabilirim diye sevinirken ansızın anımsıyorum: ‘Yarın son gün… Ama yarın gelmeyebilir… O zaman üşenmeyip bugün konuşmalıyım… Ya…
Metrobüs durağındayım. Sabah saatleri zifiri bir karanlığın hükmünde. Niçin bu kadar erkenden gidiyorum işe? Ders yok, bir şey yok. Kaç sene olmuş, bak yedi seneyi aşkındır bu çileyi çekiyorum. Neyse işte 2020 senesine giriyoruz diyorum içimden. Vay be. Daha dün 2000 yılına girmemiş miydik? ‘Hayat kısa, kuşlar uçuyor’… Durduruyorum kafamın içinde yankılanan bu dizeyi. Bir…
Bugün oğlum Emre’nin birinci yaş günü. Günün anlamına değinecek birkaç şey yazmak istedim ama dağarcığımdaki üç beş çelimsiz sözcükle kurulan cümleler konunun ağırlığını kaldıramayınca biraz ağlak bir metin oldu. Hemen sildim çünkü komik olsun istiyordum. Tekrar tekrar yazdım ve sildim, başaramadım. Bir sürü şey demek istiyordum aslında. Bulaşıcı bir gülüşü var diyecektim örneğin. Nasıl uyuşmuş…
1 Ağustos günü vefat etmişti babam. 20 sene geçmiş ardından. Üzüntüye değil, daha çok huzura bürünmüş bir ruh haliyle ‘hayat ne ilginç’ diyebiliyorum şimdi. Önceleri böyle değildim. Ağustos ayı yaklaştıkça usuldan hissedilen, farkına vardırmadan sinsice büyüyen, büyüdükçe o acı günlerin kıyıda köşede kalmış, neredeyse unutulmuş ayrıntılarını da kum taneleri ve çakıl taşları gibi çıkarıp kendine…
‘Daha düzeyli bir toplumda yaşamak istiyorsak ilk önce kendimizden başlamalıyız’ gibi paylaşımlar görüyoruz ya sosyal medyada… (Gandhi’den araklanan) Peki hiç davranışlarımızı gözden geçirip, o istediğimiz topluma uygun davranıp davranmadığımızın dürüst bir muhasebesini yapıyor muyuz? Mesela en basitinden başkalarına nasıl hitabet ettiğimize hiç dikkat ediyor muyuz? Tanımadığımız kişilerle iletişimdeyken istisnasız ‘sen’ değil de ‘siz’ kişi zamirini…
Depression, being in love, pangs of love… what do they have in common? In all of those emotional states, our minds become foggy and the reality becomes distorted. We become truly someone else but it is not apparent to us until we get out of that state of mind. We constantly try to verify “our”…
A few nights ago I was trying to put our little baby boy back to sleep. I held him in my arms and rocked him back and forth. I did this for 45 minutes until he fell asleep again. This cute little monster weighs around 25 pounds and it was no surprise that I was…
Dakikalarca ses çıkarmadan karşılıklı oturuyoruz. Hangi şarkıyı temsil ettiği belirsiz birkaç piyano tıngırtısı dolduruyor arka planı. Gözümün ucuyla kafasının hareket ettiğini farkediyorum. Göz göze geliyoruz sonra. Işığa göre değişen ve hâlâ rengini tam olarak çıkaramadığım tılsımlı gözleri var. İçlerinde oyun havaları çalıyor gibi canlı ve samimiler. Gülümsüyorum. Hiç oralı olmayıp bakışlarını kaçırıyor ve sanki çalan…
Yattığı yerden kalkıp diğerine doğru yöneldi. Usulca yanına sokulmaya yeltendi önce. Bu hareketi diğerinin hoşuna gitmedi. Kulağına bir sır fısıldayacakmış gibi yaklaşıp dudaklarını boynunda gezdirmeye başladı. Diğerinin hırıltısı kesilince, dolanıp arkasına geçti ve olanca ağırlığıyla üzerine çöktü. İri vücudundan beklenmeyecek bir çeviklikteydi ve akıl almaz bir hızda inip çıkabiliyordu. Diğeri ise direnmenin daha çok acı…
Bir adam tipinden hiç beklenmedik bir hareketle – at hırsızından hallice kendisi – duvarın üzerinde gördüğü kediyi sevmek için yolunu değiştiriyor. Gülümsüyorum elimde olmadan. O an dünya birkaç saniyeliğine güzelleşiyor. Havanın daha hoş koktuğunu duyuyor, geleceğin daha umut verici olduğunu filan hissediyorum bir an için. Sonbaharın ortasındayız; kaldırım taşlarının arasından çiçekler sökün ediyor birden. Kelebek…
A few weeks ago I was woken up at dawn on a Saturday morning by our newborn son’s whimpering sounds, as he often does in his sleep. Trying not to disturb him, I quietly paced to the study room where I usually take refuge in to meditate or read until his sounds turn into a…
Restorantın terasında tek başıma oturuyorum. Yemekler bitmiş, irili ufaklı boş ve kirli tabaklar var masada. Ekmek kırıntılarıyla dolu önüm. Parmağımı dilimle ıslatıp birkaçını ağzıma götürüyorum. (N’apıyorum, niye buradayım?) Benden başka müşteri kalmamış gibi. Hesabı istemeliyim o zaman. Ne kadar acaba zararım? Ne yedim, ne içtim hiç anımsamıyorum ki… Bunları düşünürken karşımda tüm endamıyla duruyor İstanbul.…
İyiden iyiye yorulmuştu evin içinde o yana bu yana dönüp durmaktan. Kendini güçlükle bırakabildi salondaki kanepeye. Bütün oda; duvarlar, vitrin, sehpa onunla eğlenirmiş gibi dönüyordu sanki. ‘Nedir ulan bu, n’oluyor böyle fırıl fırıl’, diye bağırmak istedi; tıkandı sesi boğazına. Göğsü, her bir taraftan bir sürü el bastırıyormuş gibi sıkışıyor, havayı iştahla,sonuna kadar solusa da ciğerlerini…
A few days ago I was watching a documentary on TV about a post-office of Great Britain stationed at the north of Antarctica where the postal workers and penguins live side by side during the summer months. The documentary was more focused on these Gentoo penguins. It detailed their mating cycle, how they struggle to…
Yesterday evening during dinner, my wife and I had a brief dispute regarding her reluctance to get on the scale because she is certain that whatever she’ll see on the screen wouldn’t not be good. I should have, in hindsight, just shut my mouth and continue having a pleasant dinner. But nooooo, I had to…
Stephen Hawking passed away last week. When he was diagnosed with ALS at the age of 21, doctors expected him to live only a few more years. He died at the age of 76. According to many he was the smartest scientists since Einstein, and made valuable contributions to theoretical physics and cosmology. What is…
Karşı evlerde yanan mumlar gecenin zifiri karanlığında titreyerek parlıyorlardı. Çocuk, bir saatten fazladır salonun içinde fır dönüyor, ya koltuğa uzanıyor, ya da pencerenin önünde dikilip boş sokakları izliyordu. Birkaç dakika önce ışıklar gelmiş -hoppa diye ayaklanmasına fırsat kalmadan- geldiği gibi çat diye gidivermişti. “Aha da sinyali verdiler” diye sitem etmişti babası, “daha sabaha kadar gelmez cereyanlar.”…
Let’s admit it: it’s an extremely frustrating world. We’re experiencing a constant stream of news that makes us sad, angry, incredulous. In our daily lives we meet people or experience events that make our blood boil. Especially in a metropolis the circumstances are even harder: the hustle and bustle of the city, traffic, crowded streets…
I truly believe that our main goal in this life should be striving to be a better person. A better self than we currently are. Call it a better husband, dad, wife, mom, teacher, student… I say, “a better human being.” There are many facets of being a better person and it would take a…
Summary: Not everyone has time to go to the gym several times a week. For many people, especially for adults, it is a luxury. The idea is to spread the workouts into short periods. I am not talking about the 7-minute work out here. Even that kind of exercise is a drag to many people. Here,…