Karşı evlerde yanan mumlar gecenin zifiri karanlığında titreyerek parlıyorlardı. Çocuk, bir saatten fazladır salonun içinde fır dönüyor, ya koltuğa uzanıyor, ya da pencerenin önünde dikilip boş sokakları izliyordu. Birkaç dakika önce ışıklar gelmiş -hoppa diye ayaklanmasına fırsat kalmadan- geldiği gibi çat diye gidivermişti. “Aha da sinyali verdiler” diye sitem etmişti babası, “daha sabaha kadar gelmez cereyanlar.”…
Tag: anılar
Bölük Pörçük Anılar
Zaman dönümlerine pek değer veririm nedense. Bize bağışlanmış bu yaşamın elimizden kayıp gittiğinin aritmetik bir kanıtı olduğundandır belki de. İşte bugün de böyle: 15 Ocak. Amerika’ya gelişimin 20. yıldönümü. İster istemez melankolik oluyor insan. Özellikle geçen seneler onun katları olunca. 20 sene be yahu. Geriye dönüp bakınca çoğu bölük pörçük hatıralarım. İki bavulla ve pantolonuma…